Derin ve Mavi

Sana da vuruyor mu aşkın sancısı,

Senesi gelince ayrılığın?

Eskiden yeller eserdi yüzümüzde…

Sende düşüyor musun şimdi gözden, insan içinde?
İnsan, içinde insandır önce, sonra suya hasret…
Yârin kokusu, yaşamak kadar kutsal bende
Ve hala seni beklerken bir eksilmeden
Arınmış yalnızlığım bile kaçıyor, kendi gölgesinden…

Benim gibi düşünüyor musun sen de?

Üşüyor musun girdiğin yataklarda?
Sevişirken acıyor mu etlerin?
Ve gözlerin, ellerin mavişimi oldu aynı evrende? 
Anılar beni rahat bırakmıyor ki…

Yüzüyor musun sende istemeden,

Bizim ülkemizin derin ve mavi denizinde?
Balıklarımızı görüyor musun eskisi gibi renkli?
Yoksa sadece kırmızı mı aynadaki yüzün gibi…

Bunalıyor musun kendinden ve kendi ettiğinden?

Sen sakın üzme canını, ben zaten gömüyorum kendimi...

Ve senden sonra böyle yaşıyorum işte hayatta,
Bazen suya kanıyorum bir balık misali…
Sonra attığın çamurda buluyorum kendimi,
Ağlayan küçük bir çocuk gibi…

Okan ÖZDEMİR